W kościele jako poewangelickim nie było żadnych stacji Drogi Krzyżowej. Umieszczone obecnie na filarach stacje Drogi Krzyżowej stanowią 14 płaskorzeźb w drzewie lipowym. Zostały one zakupione w Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu, a ufundowane przez Marię Rutkiewicz ze Śmigla.

Uroczyste ich zawieszenie i poświęcenie nastąpiło przed Wielkim Postem 20 lutego 1977 r. Przywilej odpustu zupełnego nadał Drodze Krzyżowej O. Błażej Sekuła, gwardian OO. Franciszkanów z Osiecznej w dzień Matki Boskiej Bolesnej 15 września 1978 r.
Zakrystia w chwili powstania nowego ośrodka duszpasterskiego nie posiadała poza stołem żadnych mebli ani paramentów liturgicznych. Dopiero w dniu 14. sierpnia 1979 r. macierzysta parafia farna wykonując polecenie dekretu, przekazała skromne wyposażenie. Obejmowało omo po jednym skromnym ornacie z każdego koloru oraz niewielką ilość bielizny kościelnej. Ponadto małą monstrancję, kielich oraz dwa ciboria do komunikantów. Bielizna była używana, a naczynia liturgiczne bez wartości zabytkowej. Brakujące w wyposażeniu podstawowym naczynia i paramenty liturgiczne zakupiono i poświęcono 7 listopada 1979 r. (krzyż i lampiony do procesji, trybularz i łódka, stojak do paschału, komplet 56 pelerynek do ministrantów). Paramentów liturgicznych i bielizny z biegiem czasu przybywało i jest ich wystarczająca liczba dla dwóch księży.
W nowej sytuacji pilną sprawą stało się też umeblowanie zakrystii. Zostało ono wykonane z litego dębu i okleiny dębowej przez Spółdzielnie Stolarzy ze Śmigla. Nowe umeblowanie zostało oddane do użytku 5 czerwca 1977 r. W zakrystii znajduje się też od 1979 r. komputer sterujący pracą dzwonów zainstalowanych na wieży. Dla bezpieczeństwa zostało też wymienione drewniane okno zakrystii na witrażowe w dniu 10 czerwca 1988 r.